Διαβάζω για την "διαμάχη" που έχει ξεσπάσει μεταξύ βουλευτών του νομού αλλά και των δημοσιογραφικών εξαπτέρυγων τους για την διατήρηση στην περιοχή της ταξιαρχίας του Β' σώματος στρατού. Πλειοδοτούν άλλος υπέρ του τάδε βουλευτή που μόνος του πρόταξε τα στήθη του για να μείνει ανοιχτή η ταξιαρχία, άλλος υπέρ του μητροπολίτη που με τη ρομφαία στο χέρι ξόρκισε τα εκ νοτίου Ελλάδος δαιμόνια και έσωσε τα στρατόπεδα (αλήθεια τι κράτος δικαίου, τι ευνομούμενη πολιτεία, τι αρχές και τι αξιοκρατία να πρωτοθαυμάσει κανείς;).
Μάλλον δεν τους μίλησε κανείς για την ιστορία του Χότζα και του χωρικού που διαμαρτύρονταν για το μικρό του σπίτι (την παραθέτω στο τέλος). Τη στιγμή που ολόκληρη η περιοχή μαστίζεται από τεράστια ποσοστά ανεργίας, τη στιγμή που η υποστελέχωση - για να το πω κομψά - των μονάδων υγείας προκαλεί τραγωδίες, τη στιγμή που χιλιάδες συμπολίτες μας δεν έχουν εξασφαλισμένα ούτε τα βασικά εφόδια επιβίωσης, τη στιγμή που οι υποδομές σε ολόκληρο το νομό είναι διαλυμένες και χωρίς καμία προοπτική βελτίωσης τους στο μέλλον, τη στιγμή λοιπόν που όλα αυτά συμβαίνουν επειδή κάποιοι φρόντισαν να ψηφίσουν και να ξαναψηφίσουν μέτρα θανάτου σηκώνοντας υποτακτικά το χεράκι τους τη στιγμή αυτή διάλεξαν αυτοί οι κάποιοι για να παρουσιάσουν ως προσωπικό τους success story την παραμονή στην περιοχή μιας στρατιωτικής ταξιαρχίας.
Θα ήταν γελοίο αν δεν ήταν τόσο τραγικό. Και το πιο τραγικό είναι ο τρόπος που μας αντιμετωπίζουν. Ως τους ιθαγενείς που με λίγες γυαλιστερές χαντρούλες θα μπορέσουν να τους πάρουνε τις ζωές. Οι δε υμνωδοί τους που κάποτε φάνταζαν γραφικοί τώρα έχουν καταστεί επικίνδυνοι και ως τέτοιους θα πρέπει να τους αντιμετωπίζει ο λαός της περιοχής.
Η ιστορία του Χότζα :
Το μικρό σπίτι!
Ένας φτωχός οικογενειάρχης, που ζούσε σε ένα δωμάτιο με την πολυμελή οικογένειά του, πήγε στον Χότζα και του ζήτησε ένα πιο μεγάλο σπίτι για να ανασάνει λίγο η ταλαιπωρημένη οικογένειά του.
«Αγαπητέ μου Χότζα, θέλουμε ένα πιο μεγάλο σπίτι, δεν μπορούμε να ζούμε η γυναίκα μου και εγώ, τα τόσα μας παιδιά και συγγενείς όλοι μαζί σ΄ένα δωμάτιο», έκλαψε ο δύσμοιρος άνθρωπος.
Ο Χότζας τον ρώτησε αν έχει ζώα στην αυλή του. «Έχω», του απάντησε. «Τότε απόψε βάλε και τις όρνιθες μαζί σας», τον συμβούλεψε ο Χότζας.
Τις βάζει ο άνθρωπος και πάει το επόμενο πρωί στον Χότζα. «Αγαπητέ μου Χότζα, είμαστε χειρότερα σκάσαμε όλοι μαζί και με τα ζώα».
«΄Έχεις και άλλα ζώα;», τον ρώτησε ο Χότζας. «Έχω», είπε ο άνθρωπος, «σκύλο και γάτο». «Απόψε βάλε και αυτά μαζί». Τα βάζει ο καημένος και πάει ξανά το επόμενο πρωί για να κλάψει απαρηγόρητος.
Ο Χότζας τον ρωτάει και πάλι, μήπως «έχεις και κανένα γάιδαρο στην αυλή»; «Ναι», του απαντά ο άνθρωπος. «Απόψε βάλε και αυτόν και έλα αύριο».
Την επομένη πάει απαρηγόρητος. Τότε ο Χότζας του λέει: «Απόψε βγάλε το γάιδαρο έξω και έλα αύριο».
Την επομένη ο άνθρωπος πάει χαρούμενος και του λέει: «Ευχαριστούμε Χότζα μου, είμαστε λίγο καλύτερα». «Απόψε βγάλε λοιπόν, και τις όρνιθες, αύριο το σκύλο και μεθαύριο τη γάτα».
Έτσι κάνει ο άνθρωπος και πάει χαζοχαρούμενος στον Χότζα και τον ευχαριστεί θερμά για τη βοήθειά του και του λέει: «Να 'σαι καλά Χότζα μου, τώρα ανασάναμε, σε ευχαριστούμε πολύ, πολύχρονος να 'σαι»!
Ένας φτωχός οικογενειάρχης, που ζούσε σε ένα δωμάτιο με την πολυμελή οικογένειά του, πήγε στον Χότζα και του ζήτησε ένα πιο μεγάλο σπίτι για να ανασάνει λίγο η ταλαιπωρημένη οικογένειά του.
«Αγαπητέ μου Χότζα, θέλουμε ένα πιο μεγάλο σπίτι, δεν μπορούμε να ζούμε η γυναίκα μου και εγώ, τα τόσα μας παιδιά και συγγενείς όλοι μαζί σ΄ένα δωμάτιο», έκλαψε ο δύσμοιρος άνθρωπος.
Ο Χότζας τον ρώτησε αν έχει ζώα στην αυλή του. «Έχω», του απάντησε. «Τότε απόψε βάλε και τις όρνιθες μαζί σας», τον συμβούλεψε ο Χότζας.
Τις βάζει ο άνθρωπος και πάει το επόμενο πρωί στον Χότζα. «Αγαπητέ μου Χότζα, είμαστε χειρότερα σκάσαμε όλοι μαζί και με τα ζώα».
«΄Έχεις και άλλα ζώα;», τον ρώτησε ο Χότζας. «Έχω», είπε ο άνθρωπος, «σκύλο και γάτο». «Απόψε βάλε και αυτά μαζί». Τα βάζει ο καημένος και πάει ξανά το επόμενο πρωί για να κλάψει απαρηγόρητος.
Ο Χότζας τον ρωτάει και πάλι, μήπως «έχεις και κανένα γάιδαρο στην αυλή»; «Ναι», του απαντά ο άνθρωπος. «Απόψε βάλε και αυτόν και έλα αύριο».
Την επομένη πάει απαρηγόρητος. Τότε ο Χότζας του λέει: «Απόψε βγάλε το γάιδαρο έξω και έλα αύριο».
Την επομένη ο άνθρωπος πάει χαρούμενος και του λέει: «Ευχαριστούμε Χότζα μου, είμαστε λίγο καλύτερα». «Απόψε βγάλε λοιπόν, και τις όρνιθες, αύριο το σκύλο και μεθαύριο τη γάτα».
Έτσι κάνει ο άνθρωπος και πάει χαζοχαρούμενος στον Χότζα και τον ευχαριστεί θερμά για τη βοήθειά του και του λέει: «Να 'σαι καλά Χότζα μου, τώρα ανασάναμε, σε ευχαριστούμε πολύ, πολύχρονος να 'σαι»!
